Kejadian ini terjadi seminggu yg lalu di sebuah desa kecil di kota Bangkok.
Lebih jelasnya kita baca bersama-sama kisah
lengkapnya :
Begini ceritanya...
ในสมัยหนง พระพุทธเจ้าประทับอยวัดเ
ชตวันเมืองสาวัต ถี ทรงปรารภการทะเลาะกันของอำ มาตย์ ๒ คน
ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธกว่า ... กาลครงหนงนา
นมาแล้ว
พระโพธิสัตว์เกิดเป็นฤาษีบ ำเพ็ญเพียรสมาบัติ
อยป่าห ิมพานต์มีพังพอนตัวหนง อาศัยอย
ในจอมป
ลวกทจงกรมของฤาษีนน และมีงูตัวหนง อาศัย
อยทโคนไม้ต้นหนงใกล้ จอมปลวกนน งู
และพังพอน
ไม่ถูกกันเป็นค อริกันตลอดกาล ฤาษีเห็นสัตว์ทั
้งสองทะเลา ะกันจึงกล่าวถึงโทษข องการทะเลาะ
กันแ
ละอานิสงส์ ในการ เจริญเมตตาแก่สัตว์ทงสอง
จนทำให้งู
และพังพอนเลิกทะเ ลาะกันกลับมาเป็นมิตรกันใน
ทสุด
ถึงกระนนพังพอนก็ไม่ไว้ใ จงู เวลางูออกไปข้าง
นอกพังพอนก็จะนอนอ้าปากหัน หัวออกนอกโพรง
แม้หลับก็ยังนอนอ้าปากอย ฤาษีเห็นพฤติกรรมเช่น
นนของมันจึงถามมัน พังพอน..เจ้าได้ทำมิตรภาพ
กับงูผ
เป็นศัตรูแล้วมิใช ่หรือ เหตุไฉนจึงนอนแย กเขยว
อยอีกเ
ล่าภัยทไ หนจะมาถึงตัวเจ้าอ พังพอนตอบว่า "
พระคุณเจ้า เราไม่ควรดูหมนศัตรู ควรระแวง
ไว้เสมอ"
แล้วกล่าวป็นคาถาว่า "บุคคลพึงระแวงภัย
ในศัตรูไก่อน
แม้ในมิตรก็ ไม่ควรไว้วางใจ ภัยทเกิดขนจ
ากมิตรย่อม
กัด อยอย่างสันติจนตราบสนช ีวิต...
ในสมัยหนง พระพุทธเจ้าประทับอย
ทงสอง จนทำให้งูและพังพอนเลิกทะเ ลาะ
กันกลับมาเป็
นมิตรกันใน ทสุด ถึงกระนนพังพอนก็ไม่ไว้ใ จงู
เวลางูออกไปข้าง นอกพังพอนก็จะนอนอ้าปากหัน
หัวออกนอกโพรง แม้หลับก็ยังนอนอ้าปากอย
ฤาษีเห็นพฤติกรรมเช่น นนของมันจึงถามมัน
พังพอน..
เจ้าได้ทำมิตรภาพ กับงูผเป็นศัตรูแล้วมิใช ่หรือ
เหตุไฉน
จึงนอนแย กเขยวอยอีกเล่าภัยทไ หนจะมา
ถึงตัวเจ้าอ
พังพอนตอบว่า "พระคุณเจ้า เราไม่ควรดูหมนศัตรู
ควรระแวงไว้เสมอ"แล้วกล่าวป็นคาถาว่า "
บุคคลพึงระแวงภัยในศัตรูไ
วัดเ ชตวันเมืองสาวัตถี ทรงปรารภการทะเลาะ
กันของอำ
มาตย์ ๒ คน ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธกว่า ...
กาลครงหนงนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิด
เป็นฤาษีบ
ำเพ็ญเพียรสมาบัติอยป่าห ิมพานต์มีพังพอน
ตัวหนง
อาศัยอยในจอมป ลวกทจงกรมของฤาษีนน
และมีงูตัวหนง อาศัย อยทโคนไม้ต้นหนงใกล้
จอมปลวก
นน งู และพังพอนไม่ถูกกันเป็นค อริกันตลอดกาล
ฤาษีเห็นสัตว์ทงสองทะเลา ะกันจึงกล่าวถึงโทษข
องการทะเลาะกันและอานิสงส์ ในการ
เจริญเมตตาแก่สั
ตว์ทงสอง จนทำให้งูและพังพอนเลิกทะเ ลาะ
กันกลับมาเป็นมิตรกันใน ทสุด ถึงกระนนพังพอ
นก็ไม่ไว้ใ
จงู เวลางูออกไปข้าง นอกพังพอนก็จะนอ
นอ้าปากหัน
หัวออกนอกโพรง แม้หลับก็ยังนอนอ้าปากอย
ฤาษีเห็นพฤติกรรมเช่น นนของมันจึงถามมัน
พังพอน..
เจ้าได้ทำมิตรภาพ กับงูผเป็นศัตรูแล้วมิใช ่หรือ
เหตุไฉน
จึงนอนแย กเขยวอยอีกเล่าภัยทไ หนจะมา
ถึงตัวเจ้าอ
พังพอนตอบว่า "พระคุณเจ้า เราไม่ควรดูหมนศัตรู
ควรระแวงไว้เสมอ"แล้วกล่ป็นคาถาว่า "
บุคคลพึงระแวงภ
ัยในศัตรูไก่อน แม้ในมิตรก็ ไม่ควรไว้วางใจ
ภัยทเกิดขนจากมิตรย่อม กัด อยอย่างสันติจ
นตราบสนช ีวิต...
Semoga kita semua mengambil hikmah dari kisah
ini.
Jujur !!... Saya juga benar-benar menangis
membacanya karena ga mengerti kisah gadis ini
kenapa begitu tragis
Sungguh Mengharukan Sekali